Ποια είναι η αναπηρία μου;
Γεννήθηκα κωφός. Για πολλά άτομα με ακοή, αυτή η ολική ή μερική απώλεια των αισθήσεων περιλαμβάνει την εκμάθηση της νοηματικής γλώσσας.
Προσωπικά, γεννήθηκα «βαθιά» κωφός σε οικογένεια με ακοή. Η απώλεια ακοής μου είναι σχεδόν πλήρης.
Αυτή η ανακάλυψη, σε ηλικία ενός έτους, υπονοούσε την ανάγκη να μάθουμε να επικοινωνούμε.

Δύο πιθανές επιλογές για αυτό:
- Εκμάθηση μιας γλώσσας από μόνη της, με τη συμμετοχή και των γύρω μου:
LSF, γαλλική νοηματική γλώσσα.
- Εκμάθηση μιας χειρονομιακής τεχνικής που σχετίζεται με την κίνηση των χειλιών, ενώ μιλάτε στη μητρική γλώσσα: LPC, ολοκληρωμένη προφορική γλώσσα.

Είναι αυτή η δεύτερη επιλογή που χρησιμοποιούσα σε καθημερινή βάση. Σε συνδυασμό με λογοθεραπεία και προσαρμοσμένο ακουστικό βαρηκοΐας, διεγείροντας το χαμηλό επίπεδο ακοής μου, αυτό μου επέτρεψε να μιλήσω και να προσαρμοστώ στον κόσμο των ανθρώπων που ακούνε.

Από το 2015 είμαι τεχνικός εργαλείων στην εταιρεία TSL OUTDOOR.
Δηλαδή, κατασκευάζω, επισκευάζω, τροποποιώ και συντηρώ καλούπια για πλαστική έγχυση για ιατρικά αθλητικά καλλυντικά τρόφιμα αυτοκινήτου.
Από το 2020 είμαι επίσης αθλητής στη γαλλική αθλητική ομάδα ΑμεΑ για κωφά άτομα στο σκι αντοχής (πατινάζ και κλασικό).

Ο αθλητισμός ήταν πάντα ένας τρόπος για μένα να αφήσω τον ατμό, να αποσπάσω τα πράγματα από την παιδική μου ηλικία με την κώφωση και έτσι ξεκίνησα να κάνω τον αθλητισμό. Μου αρέσει πολύ ο ανταγωνισμός και τον έκανα πολύ με το σχολείο και τον σύλλογό μου.

Σε ηλικία 15 ετών άλλαξα από το σκι κατάβασης στο σκι αντοχής επειδή εκείνη την εποχή ήμουν διαιτητής ποδοσφαίρου και έπρεπε να δουλέψω για τη θεμελιώδη αντοχή μου. Για μένα το αλπικό σκι δεν ήταν καρδιο άθλημα, χρειαζόμουν περισσότερη ένταση χαχα!
Ξεκίνησα το σκι αντοχής σε ηλικία 5 ετών με τη σχολή αλλά όχι αγωνιστικά εκείνη την εποχή, ξεκίνησα το αλπικό σκι σε προ-κλαμπ.

Είχα και έχω υποστήριξη και ενθάρρυνση κατά τη διάρκεια των αγώνων μου!

Θέλω να δείξω στους ανθρώπους ότι με οποιαδήποτε αναπηρία, μπορούμε να τα καταφέρουμε, μας δίνει δύναμη για το μέλλον!

Το μάντρα μου: «Συνέχισε, μην εγκαταλείπεις τίποτα για να πας παρακάτω».