Για τους περισσότερους φοιτητές πανεπιστημίου, το τέλος του ακαδημαϊκού εξαμήνου σχετίζεται με επίπεδα υψηλού στρες, πολλά ολονύχτια και υπερβολική ποσότητα καφεΐνης. Αλλά για την ομάδα μας, τον Julien Cossette, τον Nicolas Flliatrault, τον Edward Goulet, τον Laury Grenier και τον Brendan Morden, όλοι οι φοιτητές του Adventure Guide Diploma του Πανεπιστημίου Thompson Rivers (TRU), αυτή η περίοδος χαρακτηρίστηκε από ατελείωτες καταβάσεις για σκι στον παγετώνα, πλάνα προσώπου, σχεδόν κρυοπαγήματα και επικά. ξυπόλητη διάβαση ποταμού.

Ως τελική αξιολόγηση του διπλώματος μας και στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Ένωση Καναδών Οδηγών Βουνού (ACMG), επιλέξαμε να οργανώσουμε μια 10ήμερη χιονοδρομική αποστολή. μια εμπειρία που είχε ως στόχο να συμπεριλάβει και να αξιολογήσει όλες τις τεχνικές και καθοδηγητικές δεξιότητες που μάθαμε κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών σπουδών μας.

Εδώ είναι η ιστορία της περιπέτειάς μας.

Πριν την περιπέτεια  

Το πρώτο σημαντικό βήμα του ταξιδιού μας ήταν να βρούμε έναν προορισμό, ο οποίος ήταν πιο περίπλοκος από όσο ακούγεται. Ο στόχος του ταξιδιού μας ήταν να συνδυάσουμε ένα ταξίδι βάσης και τράβερς για να αναπτύξουμε μια ποικιλία δεξιοτήτων ορειβασίας σκι, όπως πλοήγηση σε σύνθετα εδάφη παγετώνων, απότομο σκι και απότομη αναρρίχηση στο χιόνι.

Με τόσους πολλούς πιθανούς χώρους, έναν περιορισμένο προϋπολογισμό, ένα στενό χρονοδιάγραμμα και διαφορετικούς προσωπικούς στόχους, έπρεπε να βρούμε έναν τομέα που θα μας προκαλούσε το καλύτερο δυνατό και θα έκανε όλους χαρούμενους.

Μετά από πολλές φορές, η ομάδα βρήκε την ιδανική τοποθεσία για το ταξίδι μας: Το Freshfield Icefield. Αυτή η περιοχή βρίσκεται βορειοδυτικά του δημοφιλούς παγοπεδίου Wapta, αλλά έχει πολύ λιγότερη κίνηση λόγω της απομακρυσμένης θέσης της. Το χαρακτηρίζουν περίπλοκοι παγετώνες και σεράκες, με πολλαπλές υψηλές κορυφές σκι πάνω από 3000 μέτρα και μια απαιτητική τραβέρσα 55 χιλιομέτρων για να επιστρέψετε στο αυτοκίνητο.

Η προπόνηση και η νοοτροπία της ομάδας

Για να μπορέσει να συμμετάσχει σε αυτό το είδος αποστολής, κάθε μέλος της ομάδας έπρεπε να προπονηθεί σκληρά σωματικά και πνευματικά. Το κρίσιμο πράγμα που πρέπει να λάβετε υπόψη είναι ότι κανένας από εμάς δεν ξεκίνησε από το μηδέν πριν από αυτήν την αποστολή. Όλοι είχαμε διαφορετικό υπόβαθρο σκι, γεγονός που εξηγούσε γιατί είχαμε άλλους τρόπους να προπονηθούμε για αυτό το ταξίδι. Ωστόσο, κάθε μέλος της ομάδας ήταν υπεύθυνο για το ότι ήταν σε φόρμα και έτοιμο για δέκα μεγάλες ημέρες και σημαντικό κατακόρυφο κέρδος.

Για να βεβαιωθούμε ότι ήμασταν σε καλή φυσική κατάσταση, μερικοί από εμάς βγήκαμε για σκι στο backcountry έως και 60 ημέρες πριν από το ταξίδι. Άλλοι πήγαιναν στο γυμναστήριο, τρέξιμο ή ποδήλατο. Έπρεπε να εκπαιδευτούμε για να διασφαλίσουμε ότι ήμασταν αποτελεσματικοί με το σύστημα ασφαλείας και την εκπαίδευσή μας (διάσωση σε ρωγμές και χιονοστιβάδες).

Συνεχίσαμε να αναπτύσσουμε τις γνώσεις μας παρακολουθώντας τα μαθήματα προόδου του backcountry skiing που προσφέρει η TRU και κάποια επιπλέον επαγγελματική εκπαίδευση, όπως το μάθημα Avalanche Search & Rescue Advanced Skills, το μάθημα εισαγωγής στον καιρό, το μάθημα Girls Do Ski ή/και τα Practicums για καταφύγια σκι.

Διατροφικές Ανάγκες

Για αυτού του είδους την αποστολή πρέπει να είστε σωματικά και ψυχικά προετοιμασμένοι, αλλά και να έχετε μια επαρκή διατροφή. Ό,τι κάνετε στο backcountry περιλαμβάνει την καύση θερμίδων. Ο ύπνος έξω, το λιώσιμο του χιονιού για να έχετε νερό, η διατήρηση του στρατοπέδου και το σκι για περισσότερες από 6 ώρες είναι σωματικά πολύ απαιτητικό.

Μια ομάδα που πραγματοποιεί ένα ταξίδι σκι-backcountry θα φέρει φαγητό που καλύπτει τις ημερήσιες ανάγκες των 5.000 θερμίδων. Σε αυτόν τον αριθμό οργανώνει κάθε μέλος της ομάδας το μενού του, το οποίο αποτελείται κυρίως από πλιγούρι βρώμης, γκρανόλα, τυρί, αποξηραμένο κρέας, αφυδατωμένα τρόφιμα, συσκευασμένα γεύματα και Naak μπαρ.

Ήμασταν ευγνώμονες που είχαμε μια χορηγία με Naak αφού μπορούσαμε να αντιπροσωπεύσουμε ένα τοπικό προϊόν και επειδή οι μπάρες Ultra Energy™️ ήταν το τέλειο καύσιμο για την περιπέτειά μας. Τα 7 γραμμάρια πρωτεΐνης έκαναν τις μπάρες ιδανικές για να συνοδεύσουμε το πλιγούρι μας το πρωί. Η αναλογία 4:1 Υδατάνθρακες: πρωτεΐνες ήταν τέλεια για να μας κρατά το δέρμα σε μεγάλες αποστάσεις και το κέρδος σε υψηλό υψόμετρο.

Κάθε μέλος της ομάδας είχε 2 μπάρες Ultra Energy™️ και μια βάφλα την ημέρα για να εξασφαλίσει καλή απόδοση σε όλη την αποστολή! Ήμασταν επίσης περήφανοι για αυτό Naak υποστήριξε το έργο μας αφού 4 από τα μέλη της ομάδας είναι από.

Η αποστολή

Την πρώτη μας μέρα της αποστολής, πήραμε μια πτήση από το Αεροδρόμιο Golden και μας πέταξαν στο Helmer-Barlow Col ακριβώς έξω από το Εθνικό Πάρκο Banff. Όταν φτάσαμε, ο άνεμος χτυπούσε και ο αέρας είχε ένα τσίμπημα. Ψάξαμε στις αγέλες μας αναζητώντας το μεγαλύτερο φουσκωτό μας και στη συνέχεια κατεβήκαμε τον παγετώνα Freshfield για χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουμε στην τοποθεσία του basecamp μας.

Το στρατόπεδό μας βρισκόταν σε τοποθεσία πτήσης με πανοραμική θέα και πρόσβαση στις πιο επιθυμητές καταβάσεις και κορυφές. Περάσαμε το πρώτο μας απόγευμα στήνοντας την κατασκήνωση βάσης και την προετοιμασία για την ημέρα.

Παρά το γεγονός ότι ήταν τέλη Απριλίου, ξυπνήσαμε με -20 το πρώτο μας πρωί. Την πρώτη μας μέρα για σκι, ξεκινήσαμε για τη ράμπα του παγετώνα πάνω από την κατασκήνωση και πήραμε ένα στρωμένο έδαφος με πιθανότητα λίγων κορυφών.

Γυρίσαμε στην κορυφή του όρους Gilgit και στη συνέχεια γυρίσαμε στην κορυφή του Nanga Parbat λόγω του έντονου ανέμου και του κρύου. Με την ψύχρα του ανέμου, ήταν πολύ πάνω από -30 και το περιθώριο σφάλματος ήταν χαμηλό σε αυτές τις συνθήκες. Κατεβήκαμε έναν παγετώνα 800 μέτρων πίσω στην κατασκήνωση και προγραμματίσαμε την επόμενη μέρα μας.

Τη δεύτερη μέρα του σκι, ανεβήκαμε την υποκορυφή Barnard και κατηφορίσαμε την ανατολική όψη. Ανεβήκαμε στο διάσελο Walker, που μας οδήγησε σε μια αισθητική και απότομη κατάβαση που είχαμε παρατηρήσει από την κατασκήνωση. Το χιόνι ήταν μέχρι τον αστράγαλο, ξηρό και σταθερό. Οι ιδανικές συνθήκες για πιο σημαντικό έδαφος!

Η επόμενη μέρα συνίστατο στην απόπειρα κορυφής στο όρος Φρέσφιλντ, την υψηλότερη κορυφή στην ομάδα Φρέσφιλντ πίσω από το όρος Μπάρναρντ. Πλέξαμε μέσα από το μπερδεμένο και σχιστό έδαφος από το στρατόπεδο και διασχίσαμε έναν ψηλό πάγκο κάτω από ένα βράχο για να κερδίσουμε τον παγετώνα.

Αλλάξαμε πίσω μια μεγάλη πλαγιά με ανατολικό προσανατολισμό πριν τυλιχθούμε στη Νότια όψη, όπου ξεκινήσαμε το πακέτο μπότας μας. Στα 3200 μέτρα, λίγο μετά τη μετάβαση στο bootpacking, συναντήσαμε μια χοντρή πλάκα αέρα που μας απέτρεψε από το πάτημα προς την κορυφή. Απολαύσαμε μια τεράστια κάθοδο κάτω από το σταθερό πρόσωπο που είχαμε ξεφλουδίσει.

Η επόμενη ημέρα περιλάμβανε σκι κατά μήκος ενός παγετώνα που απορρέει από το Walker-Bulyea Col και μια μεγάλη κάθοδο 600 μέτρων 40 μοιρών σε μια ανώνυμη κορυφή που φαίνεται από το στρατόπεδο.

Την τελευταία μέρα της κατασκήνωσης βάσης μας, περάσαμε μια ευχάριστη μικρότερη μέρα φτάνοντας στην κορυφή του Μπάρλοου και απολαμβάνοντας μια μακρά πορεία στον παγετώνα πίσω στην κατασκήνωση.

Παίρναμε ενημερώσεις για τον καιρό στα δορυφορικά τηλέφωνά μας και είδαμε ότι η κακοκαιρία μας οδήγησε, κάτι που μας ανάγκασε να φύγουμε για τη διάβαση μια μέρα νωρίτερα. Από την κατασκήνωση, κάναμε μια μεγάλη ανάβαση στον παγετώνα Lambe, από όπου θα αποκτούσαμε πρόσβαση στη μακρά παγετώδη κάθοδό μας στην κοιλάδα του ποταμού Blaeberry.

Μέσα σε λίγες ώρες τα ζήσαμε όλα: πούδρα στη βόρεια όψη, εύθραυστη κρούστα και χιόνι καλαμποκιού. Δημιουργήσαμε στρατόπεδο στην κοιλάδα και απολαύσαμε τις απολαύσεις του να μην λιώνουμε το χιόνι για νερό και να ξεφύγουμε από τον άνεμο και τις χαμηλές θερμοκρασίες των Άλπεων.

Οι αρκούδες ήταν έξω και είδαμε τα ίχνη τους στο κοντινό δάσος. Στη μέση της νύχτας, μας ξύπνησαν λύκοι που ουρλιάζουν. Μπορεί να ήταν χειμώνας στα αλπικά? Ωστόσο, τα ζώα ήταν δραστήρια και έτοιμα για την άνοιξη.

Αφού περάσαμε μια νύχτα στην κοιλάδα, ταξιδέψαμε κατά μήκος του πυκνού δάσους του ποταμού Blaeberry μέχρι να φτάσουμε στο βυθό του Wildcat Creek. Ανηφορίσαμε το Wildcat Creek προς το Mistaya Lodge και επιστρέψαμε στη γραμμή των δέντρων λίγο πριν το σκοτάδι. Στήσαμε κατασκήνωση, φάγαμε λίγο και κοιμηθήκαμε νωρίς.

Την τελευταία μέρα της τραβέρσας, ανεβήκαμε με σκι στο Trapper-Baker Pass για να αποκτήσουμε πρόσβαση στο Wapta Icefield. Μια κουραστική μέρα σε ένα whiteout, διασχίζοντας το Wapta Icefield μέχρι το φορτηγό μας στη λίμνη Bow. Οι κορυφές δεν ήταν ορατές και δεν υπήρχε ορισμός στον βράχο, οπότε έπρεπε να βασιστούμε στην πυξίδα μας για να ακολουθήσουμε τα ρουλεμάν.

Μετά από μια εβδομάδα ηλιοφάνειας και απίστευτης πούδρας σε απότομο και μεγάλο έδαφος, το να ταξιδέψετε σε ένα whiteout ήταν ένα μικρό τίμημα για φανταστικές συνθήκες σε ένα εξαιρετικό μέρος. Ανυπομονούμε να επιστρέψουμε ως ομάδα μια μέρα και να κάνουμε σκι σε νέες γραμμές και να αντιμετωπίσουμε νέες συνόδους κορυφής.

Μερικά από τα σχόλια των μελών της ομάδας:

Δάφνες: Οι βάφλες ήταν η καθημερινή μου απόλαυση !! Τα κράτησα στη σκηνή μου και κάθε βράδυ ζέσταινα μια βάφλα βάζοντάς την στο Nalgene μου γεμάτο με ζεστό νερό. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσα να έχω ένα ζεστό σνακ κάθε βράδυ πριν πάω για ύπνο!
Α, και διασκεδαστικό γεγονός, σχεδόν κάθε μέρα, ανταλλάσσαμε τα αγαπημένα μας μπαρ μεταξύ τους. Τα αγαπημένα μου: Μόκα και φυστικοβούτυρο :D

Νικόλαος :Η αγάπη Naak παράγει! Κάθε μέρα είχα 2 μπάρες & 1 βάφλα! Είχα κάποια ρουτίνα να τα περάσω! Το πρώτο μπαρ ήταν το πρωί. Το έφαγα μετά το πλιγούρι μου ως επιβράβευση που τελείωσα το πρωινό μου, καθώς δεν είμαι λάτρης του πλιγούρι. Πήρα το δεύτερο κατά τη διάρκεια της κορυφής μιας κορυφής ή σε μεγάλη διαδρομή προς τα πάνω. Μου έδωσε την ενέργεια είτε να συνεχίσω να ανεβαίνω είτε να θρυμματίζομαι. Το τελευταίο κρατήθηκε σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Αποθήκευσα το αγαπημένο μου για αυτό: τη Μόκα! Δεν είχαμε ποτέ κανένα πρόβλημα στο ταξίδι μας, έτσι το έφαγα στην κατασκήνωση κατά τη διάρκεια της συνάντησης με τον οδηγό μετά το ταξίδι. Είχα τις βάφλες μου κατά τη διάρκεια των μεταβάσεων μας (από το skinning στο σκι ή το boot packing). Όλα τα μπαρ ήταν πολύ καλά. Έπρεπε να προσέχω να μην τα φάω όλα μαζί!

Μπρένταν:Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος που δοκίμασα τα προϊόντα της NAAK. Ήμουν εξοικειωμένος με το προϊόν λόγω της δημοτικότητάς του στην κοινότητα του τρεξίματος και ανυπομονούσα να δοκιμάσω μια ποικιλία από μπαρ NAAK, βάφλες κ.λπ. Τα προϊόντα NAAK αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος του καυσίμου μου για το ταξίδι ενώ ήμασταν έξω για αναρρίχηση και σκι . Συνήθως θα είχα τις μπάρες και τις βάφλες κρυμμένες σε απρόσιτες τσέπες για να τις νιώθω όλη την ημέρα. Το αγαπημένο μου προϊόν ήταν η ενεργειακή βάφλα βανίλιας. Είναι απίστευτα ελαφριά ενώ εξακολουθούν να είναι αρκετά ουσιαστικά για να σας δώσουν την απαραίτητη ώθηση για να ξεπεράσετε την επόμενη ανάβαση.

Εδουάρδος : Τα προϊόντα Naak είναι τα νέα προϊόντα μου για περιπέτειες. Αποφάσισα να φέρω μόνο προϊόντα naak για τα σνακ μου κατά τη διάρκεια της αποστολής και δεν απογοητεύτηκα. Μου έδωσαν όλα όσα χρειαζόταν το σώμα μου ενώ ήταν ακόμα ελαφρύ. Κάθε πρωί, έπαιρνα μια μπάρα Caffeine Ultra Energy για να ξεκινήσω τη μέρα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, κουβαλούσα πάντα μια μπάρα και μια βάφλα στο σακάκι μου σε περίπτωση που χρειαζόμουν περισσότερη ενέργεια. Ήμασταν σε ένα σκληρό περιβάλλον με χαμηλές θερμοκρασίες και χρειαζόμασταν όλη την ενέργεια που μπορούσαμε να πάρουμε, και πήραμε το μεγαλύτερο μέρος της από τα προϊόντα NAAK. Το αγαπημένο μου προϊόν ήταν η μπάρα με μούρα και ξηρούς καρπούς.