112 km, 6470 m D+, 7630 m D-, 5:34 μ.μ.

Είναι αστείο να λέω την ιστορία αυτού του αγώνα ακριβώς 7 μήνες αργότερα, αλλά μου φέρνει αναμνήσεις που θα μείνουν για πάντα μαζί μου. Αυτή είναι η ιστορία του πρώτου μου διεθνούς αγώνα.

Όλα ξεκίνησαν μετά τη νίκη μου στο Quebec Mega Trail 110 km τον Ιούλιο του 2019, όπου το έπαθλο του νικητή ήταν μια πρόσκληση στο Grand Raid de la Réunion. Χωρίς δισταγμό, ξεκίνησα την περιπέτεια! Στις αρχές του 2019, όταν ήμουν μόλις στον πρώτο χρόνο των αγώνων δρόμου, σχεδίαζα να μείνω στο Κεμπέκ για να δω πώς τα πήγαινα στην επαρχία μου πριν ξεκινήσω σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Ωστόσο, οι στόχοι μου έχουν αλλάξει και η εκπαίδευσή μου επικεντρώθηκε πλέον στο Grand Raid που θα πραγματοποιηθεί τον Οκτώβριο.

Πριν τον αγώνα

Είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω στην ομάδα Grand Raid Warriors που εκπροσωπούσε τη La Clinique du Coureur και είχαμε μια αξέχαστη διαμονή που θα είναι δύσκολο να νικήσουμε! Νοικιάσαμε φορτηγά που μας επέτρεψαν να χωριστούμε σε μικρές ομάδες ανάλογα με το τι θέλαμε να κάνουμε κατά τη διάρκεια της ημέρας! Τις πρώτες μέρες στο νησί, είχα την ευκαιρία να εξερευνήσω διαφορετικά μονοπάτια για να εξοικειωθώ με το τεχνικό έδαφος του νησιού Reunion. Έμεινα έκθαμβος από τα μαγευτικά τοπία: Maïdo, sentier des Galets, canalisation des Orangers, piton de la Fournaise, sentier du Zèbre à l'Entre-Deux, οι πολλαπλοί καταρράκτες, οι επισκέψεις σε αγορές, η παραλία... Ερωτεύτηκα με το νησί!

Λίγες μέρες πριν τον αγώνα, ηρεμήσαμε τα νεύρα μας και μπήκαμε σε λειτουργία αγώνα και προετοιμασίας για να ετοιμαστούμε για την εκκίνηση. Την ημέρα πριν από τον αγώνα, μας έδωσαν τους αριθμούς του αγώνα μας, τους φάρους GPS και τις διάσημες φανέλες που έπρεπε να φορέσουμε στην εκκίνηση και κατά την άφιξη του αγώνα. Ήμασταν 2 Quebecers, η Elisabeth Cauchon και εγώ στο Trail de Bourbon, που είναι η αδελφή φυλή της Diagonale des Fous.

"Είχαμε μια αξέχαστη διαμονή που θα είναι δύσκολο να νικήσουμε!" - Anne Champagne

Η εκκίνησή μας ήταν την Παρασκευή 21:00 ενώ η εκκίνηση του Diagonale, του αγώνα βασίλισσας, και του Mascareigne, του 3ου αγώνα του Grand Raid, ξεκίνησε το βράδυ της Πέμπτης. Ήμασταν τα μόνα μέλη της ομάδας που μείναμε στο ξενοδοχείο, ξεκουραστήκαμε και παρακολουθήσαμε την έναρξη του αγώνα ζωντανά στην τηλεόραση.

ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ

Την D-Day, ετοίμασα σωστά τον εξοπλισμό μου και τις τσάντες ravitos μου. Ξεκουράστηκα στο λεωφορείο που μας πήγε στην εκκίνηση του αγώνα που ήταν στο Cilaos, το κεντρικό σημείο του νησιού. Ήμουν τόσο ήρεμος. Χαμογελούσα. Ήμουν έτοιμος και σωματικά και ψυχικά.

Στις 9 μ.μ., η έναρξη ξεκίνησε με τα λόγια του εμψυχωτή Ludovic Collet μαζί με τον ήχο της μουσικής και τα πυροτεχνήματα. Υπήρχε μια μαζική εκκίνηση καθώς όλοι πήγαμε γρήγορα για να απαλλαγούμε από το πακέτο. 1300 άνθρωποι συνολικά ήταν αποφασισμένοι να κατακτήσουν το La Trail de Bourbon.

Γρήγορα, οι ήχοι της μουσικής και των επευφημιών εξαφανίζονται για να μας αφήσουν να αντιμετωπίσουμε την πρώτη ανάβαση, το Le Bloc, που μας οδηγεί στο Caverne Dufour, το καταφύγιο Piton des Neiges, το υψηλότερο σημείο της διαδρομής στα 2500 μέτρα. Έφτασα στην 40η θέση συνολικά σε αυτό το ravito. Υπενθύμισα στον εαυτό μου να μείνω ήρεμος και να πάω με τον δικό μου ρυθμό κατά τη διάρκεια της νύχτας γιατί ξέρω ότι είμαι τολμηρός και δεν ήθελα να διακινδυνεύσω να τραυματιστώ στην αρχή του αγώνα. Έμαθα μετά τον τραυματισμό μου στο Harricana πώς να διαχειρίζομαι καλύτερα τον κίνδυνο. Κατά τη διάρκεια της νύχτας κατάφερα να αναρριχηθώ ξανά στην κατάταξη και πήρα το προβάδισμα στον αγώνα γυναικών στα 30 περίπου χιλιόμετρα.

Πέρασα μια μάλλον μαγική στιγμή στις 4 το πρωί, στο χλμ. 45, στη Μάρλα. Έκανε κρύο, κοντά στους 0 βαθμούς, και είχε παγετό στο έδαφος. Ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος, αλλά το φεγγάρι φώτιζε το μονοπάτι. Ήμουν στη φούσκα μου. Ένιωθα σαν να πετούσα. Ήμουν τώρα 11ος στο σύνολο. Συνέχισα το δρόμο μου με πολύ σταθερό ρυθμό χωρίς να θυμώνω. Ήταν στο Roche Plate, ένα μικρό χωριό στην καρδιά του Cirque de Mafate, που διασταυρώθηκαν οι διαδρομές La Diagonale des Fous και Trail de Bourbon.

Σύντομα ήταν ανατολή και η δεύτερη για τους τρελούς που αντιμετώπιζαν τη Διαγωνάλε. Άλλοι ανεφοδιάζονταν, άλλοι κοιμόντουσαν και άλλοι καθ' οδόν. Η ανατολή του ηλίου είναι σαν μια αναγέννηση, ένας δεύτερος άνεμος. Ανεφοδιώθηκα και ξεκίνησα τη μεγάλη ανάβαση προς το Maïdo. Ήταν δύσκολο, αλλά εξακολουθούσα να χαμογελάω γιατί ήξερα ότι μετά από αυτή την ανάβαση, είχαμε μια μεγάλη κατάβαση 20 χιλιομέτρων για να βγούμε από το Cirque.

Είχαμε την επιλογή να έχουμε μια τσάντα προμηθειών στο Maïdo, έτσι άλλαξα τις κάλτσες και τα παπούτσια μου και γρήγορα επέστρεψα στο δρόμο μου. Είχα πει στον εαυτό μου στην αρχή να είμαι συνεπής κατά τη διάρκεια της νύχτας, αλλά όταν ο ήλιος έδειξε την άκρη της μύτης του, ήρθε η ώρα να «ενεργοποιήσω τα βόδια». Επιπλέον, με μια τόσο μεγάλη κατάβαση σε συνδυασμό με τη δύναμή μου, έφυγα με μεγάλη ταχύτητα. 

«Ήταν κίνητρο να συναντώ ανθρώπους αφού περάσαμε τη νύχτα σχεδόν εντελώς μόνοι». Anne Champagne

Τότε κατάλαβα ότι ήμουν 6ος στο σύνολο. Ήταν ενθαρρυντικό να συναντώ ανθρώπους αφού είχα περάσει τη νύχτα σχεδόν εντελώς μόνος. Φτάνοντας στα χλμ. 80, στο νησί Σαβάνα, οι οπερατέρ και οι δημοσιογράφοι ήταν εκεί και με έπιασαν ξαφνικά οι ερωτήσεις τους. Είχα μεγάλη ενέργεια, διαχειριζόμουν τον αγώνα μου, τον ρυθμό μου, την ενυδάτωση και τη διατροφή μου. Στο χλμ. 91, στο Possession, βίωσα μια άλλη αξιομνημόνευτη στιγμή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μου.

Ήταν η πρώτη φορά που είδα ανθρώπους από την ομάδα του Grand Raid Warriors, που είχαν επιστρέψει στην πορεία για να μας εμψυχώσουν. Ένας από αυτούς, ο Albert Carrere, φυσιοθεραπευτής στην Ισπανία, με εξέπληξε τόσο πολύ και με βοήθησε πάρα πολύ. Χωρίς καν να με ρωτήσει, με βοήθησε τα τελευταία χιλιόμετρα του αγώνα ως σύστημα υποστήριξης όταν δεν είχα ζητήσει τίποτα! Ήμουν σε δύσκολη θέση εκείνη τη στιγμή και έκανε τη διαφορά στον αγώνα μου δίνοντάς μου μια ώθηση ενέργειας, βοηθώντας με και λέγοντάς μου τι συνέβαινε στον αγώνα με τους άλλους δρομείς. Είδα επίσης τους φίλους μου, τον πατέρα και το αγόρι της Elisabeth, και την Caroline Côté, που ήταν εκεί για να κινηματογραφήσει την περιπέτεια των Warriors. Μπόρεσε να μου πει τις σωστές λέξεις στο ravito Grande Chaloupe στο χλμ. 101. 

«Οι κραυγές ενθάρρυνσης, όλοι οι παρευρισκόμενοι... Πετούσα!». Anne Champagne

Ακολουθούσα έναν εικονολήπτη με ποδήλατο όταν είδα τον Olivier Gagnon και τον Nicolas Fréret από μακριά, να βιντεοσκοπούσαν όλοι την άφιξή μου. Καθώς μπήκα στο γήπεδο, ο Jeff Cauchon μου έδωσε τη σημαία των Grand Raid Warriors, την οποία σήκωσα στον αέρα. Οι κραυγές ενθάρρυνσης, όλοι οι παρευρισκόμενοι, ο Ludovic Collet, λέγοντας «Poupon face!»... Πετούσα! Πέρασα τη γραμμή τερματισμού σε χρόνο 17:34, ξεπερνώντας το παλιό μου ρεκόρ 1:20. Χαμογέλασα ξανά και ξανά. Δεν νομίζω ότι συνειδητοποίησα πραγματικά τι συνέβαινε: ένα μείγμα κούρασης, χαράς και άλλων έντονων συναισθημάτων!

Μετά τις συνεντεύξεις και τον έλεγχο ντόπινγκ, βρήκα την όμορφη συμμορία της La Clinique du Coureur περιμένοντας την άφιξη και άλλων δρομέων.
Στο δρόμο της επιστροφής μου στο ξενοδοχείο, μετά από ένα ντους και λίγη ξεκούραση, τηλεφώνησα στους γονείς μου που έκλαιγαν από χαρά. Πέρασα τόσο υπέροχα εκείνο το βράδυ, ενώ την επόμενη μέρα ακολούθησε τελετή απονομής. Έλαβα τόσο πολύ μοίρασμα, αγάπη, χαρά και θετικότητα από τους νησιώτες, τους φίλους μου και τη συνοδεία μου που ήταν παρόντες ή εξ αποστάσεως.

"Αυτή η εμπειρία ολοκλήρωσε την αγωνιστική μου σεζόν 2019 με έναν αξέχαστο τρόπο. Έχω και θα κρατήσω τις αναμνήσεις της χαραγμένες στη μνήμη μου. Ενισχύει περαιτέρω το πάθος μου για τρέξιμο μονοπατιών υπεραποστάσεων."  Anne Champagne

Μάθετε περισσότερα για την Anne Champagne, τον Näak Ambassador μας εδώ!