Την περασμένη εβδομάδα, συζητήσαμε την αναγκαιότητα χρήσης του ποταμού Kunwak για την παράκαμψη ενός λίγο πολύ αδιάβατου τμήματος. Η πλοήγηση κατά μήκος αυτού του ποταμού ήταν προκλητική...ή, για να το θέσω αλλιώς, το περπάτημα κατά μήκος του ήταν δύσκολο. 

Οι πέντε τελευταίες μέρες ήταν εξαιρετικά προκλητικές: το νερό ήταν χαμηλό, το ποτάμι απέραντο, ελικοειδής, σπαρμένο με γωνιώδεις πέτρες. Για να περάσουν το ποτάμι, έπρεπε να τραβούν τα κανό τους ή να μεταφέρουν σχεδόν όλη την ώρα. Επιπλέον, έβρεχε, έβρεχε, φυσούσε και έκανε παγωνιά (μηδέν τη νύχτα, κάθε βράδυ), αφήνοντάς τους να μουσκεθούν ξανά. Ως αποτέλεσμα, ήταν μια προκλητική εβδομάδα για το σώμα και το μυαλό.

Τελικά, η ανάβαση του ποταμού είχε ολοκληρωθεί και ανακουφίστηκαν πολύ όταν μπόρεσαν να πάρουν λίγο νερό και άρχισαν να κωπηλατούν. Η επόμενη στάση της ομάδας ήταν μια άλλη τεράστια λίμνη παρόμοια σε μέγεθος με τη Lac St. Jean, και ο καιρός ήταν πιο ευχάριστος.

Σε δύο μόλις μέρες το διέσχισαν χωρίς πρόβλημα. Το μονοπάτι τους διέσχισαν δύο αρκούδες γκρίζλι, αρκετά μακριά για να μην τους ανησυχήσουν. Η ομάδα είδε επίσης καριμπού, που γίνεται καθημερινό φαινόμενο.

Λαμβάνοντας μια ευρύτερη προοπτική, η πολυπλοκότητα αυτής της ενότητας γίνεται εμφανής. Λαμβάνουμε ειλικρινείς αναφορές από την ομάδα της αποστολής Akor, και ανέφεραν ότι βρήκαν αυτό το τμήμα ιδιαίτερα μακρύ και κουραστικό. 

Η προσθήκη της Catherine στην αποστολή φέρνει νέα ενέργεια, μια ανάσα φρέσκου αέρα που φαίνεται να επηρεάζει θετικά το ταξίδι. Η δύναμη και η επιμονή του σώματος και του μυαλού της είναι εντυπωσιακές, μας είπε ο Nicolas. Η παρουσία της μερικές φορές γίνεται αισθητή σαν να τα κουβαλάει.

Αυτήν τη στιγμή, έχουν ακόμη 200 χλμ. μέχρι να φτάσουν στο καταφύγιο του Αζίζ, όπου θα βρουν τις πρόσφατα οργανωμένες προμήθειες τους να τους περιμένουν για να μην τους λείπουν τρόφιμα ή νάφθα. Σε αυτό το σημείο, θα έχουν δύο εβδομάδες προόδου πριν φτάσουν στη Μαύρη Λίμνη. 

Παρά τις δύσκολες συνθήκες τους, οι τυχοδιώκτες μας είδαν το πρώτο τους δέντρο μόλις μια μέρα νωρίτερα. Η παρούσα στιγμή είναι πραγματικά συναισθηματική για τον Nicolas και τον Guillaume.

Έχουν περάσει πέντε μήνες από τότε που ήταν σε μια αποστολή χωρίς να έχουν καταφέρει να ανάψουν φωτιά, και δεν κατάφεραν να έχουν καταφύγιο ή να απολαύσουν τις ανέσεις ενός δάσους. Μπορούν να κάνουν φωτιές ώστε να χρησιμοποιούν λιγότερη νάφθα και να επωφελούνται από σημαντική άνεση. 

Για το ηθικό, είναι πραγματικά ένα παιχνίδι που αλλάζει.

Όπως λέει συχνά ο Νικόλας: έχουν το μαχαίρι ανάμεσα στα δόντια! Είναι αμείλικτοι και δεν σκοπεύουν να τα παρατήσουν παρά τις αντιξοότητες. 

Φροντίστε να ακολουθείτε τους λογαριασμούς μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, @naakbars για να μείνετε ενημερωμένοι με τυχόν έκτακτες ειδήσεις και φωτογραφίες από το Expedition AKOR. Φροντίστε να διαβάσετε περισσότερα για την ομάδα στο προηγούμενο μας Αναρτήσεις ιστολογίου.

Επίσκεψη expeditionakor.com για να διαβάσετε περισσότερα για το ταξίδι των ομάδων ή να τις ακολουθήσετε στο Instagram @expeditionakor.