Expedition AKOR

Την περασμένη εβδομάδα, η ομάδα πέρασε τη διαχωριστική γραμμή που χωρίζει την τεράστια λεκάνη απορροής της Αρκτικής από τη λεκάνη απορροής του Ατλαντικού - όπου βρίσκονταν από την αρχή της αποστολής. Τώρα που βλέπουν νερό δεν κυλάει πια βόρεια αλλά ανατολικά! Αυτό είναι ένα πολύ συμβολικό βήμα για τους τυχοδιώκτες μας. Έχει σημειωθεί ένα άλλο κορυφαίο σημείο προόδου. μπορούν να δουν τις ΗΠΑ πέρα ​​από το νερό όταν κάνουν ποδήλατο. Σε 178 ημέρες σκι, κανό και ποδηλασία, έφτασαν επιτέλους στα αμερικανικά σύνορα. Είναι πιο κοντά από ποτέ στο να αποκαλέσουν την αποστολή τους ολοκληρωμένη!

"Νιώθω σαν να ήταν πριν από τρία χρόνια. Σαν να είχαν γίνει τρεις ξεχωριστές αποστολές σε αυτό το απίθανο ταξίδι." Αυτή την εβδομάδα, ο Nicolas και ο Guillaume γιόρτασαν μια ιδιαίτερη επέτειο: τον έβδομο μήνα της αποστολής τους! Μένουν έκπληκτοι όταν σκέφτονται πόσο μακριά έχουν φτάσει από το Εύρηκα. Μετά από μερικές βάρβαρες μέρες ποδηλασίας, τελικά έφυγαν από το Γουίνιπεγκ. μπήκαν στο βόρειο δάσος και έτσι άφησαν τα λιβάδια με τους ανέμους και τα μεγάλα φορτηγά τους να περνούν δίπλα από την ομάδα με ταχύτητα 130 km/h. Έχουν καταληφθεί με απότομους και μερικές φορές πολύ μεγάλους, ασυγχώρητους λόφους τις τελευταίες ημέρες. Ωστόσο, λένε ότι είναι διανοητικά πολύ λιγότερο δύσκολο να το αντέξεις από έναν αντίθετο άνεμο στα λιβάδια.

Εκτός από κάποιες μικρές επισκευές στα ποδήλατα, όπως μια σπασμένη σχάρα αποσκευών, η ομάδα έχει βιώσει ένα εξαιρετικά ομαλό ταξίδι. Οι άνθρωποι που διασχίζουν το μονοπάτι της Expedition Akor είναι πολύ ευγενικοί και γενναιόδωροι. Φυσικά, όταν τα μέλη της αποστολής τους λένε από πού κατάγονται, η αντίδραση είναι πάντα η ίδια: "ωχ, ρε παιδιά, είστε τρελοί" - που δεν είναι λάθος. Αυτή τη στιγμή, δύο ανεξέλεγκτες δασικές πυρκαγιές μαίνονται κοντά στον κόλπο Χάντσον. Προχθές ο καπνός ήταν τόσο συγκεντρωμένος (ο αέρας τον φυσούσε δυτικά προς τους ποδηλάτες μας), που πέρασαν τη μέρα τυλιγμένοι στους καπνούς. Αυτό, φυσικά, δεν διευκολύνει την ομάδα. Ωστόσο, συνεχίζουν να προχωρούν.

Η ομάδα μας της Expedition Akor κάνει επίσημα κινήσεις στο ποδήλατο του ταξιδιού της. Έφεραν επίσης δύο νέα μέλη της ομάδας για το τελευταίο μέρος του ταξιδιού: την Béatrice Lafrenière και την Isabella Donati-Simmons. Και οι δύο είναι καλοί φίλοι του Ετιέν και έγιναν δεκτοί, φυσικά, με ανοιχτές αγκάλες. Αυτήν τη στιγμή οδηγούν μεταξύ 60 και 80 χλμ. την ημέρα, παρόλο που βρίσκονται σε χωματόδρομο όπου μερικές φορές περνούν γρήγορα μεγάλα φορτηγά μεταλλευμάτων. Η θέα των ποδηλατών μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι πολύ σπάνια, επομένως η ομάδα βρίσκεται σε εγρήγορση. Θα είναι στην πόλη La Ronge σε 2 ημέρες και αναμένουν να είναι στον Πρίγκιπα Αλβέρτο σε 5 με 6 ημέρες. Προς το παρόν, είναι ακόμα δύσκολο να δοθεί ακριβής ημερομηνία άφιξης στο Pointe Pelee, το οποίο βρίσκεται στο τέλος της διαδρομής. Ωστόσο, θα πρέπει να είναι μεταξύ 25 Οκτωβρίου και 5 Νοεμβρίου.

Η ομάδα της Expedition Akor έφτασε στο Aziz' Lodge, όπου τους υποδέχτηκαν πολύ ευγενικά. Την ομάδα περίμενε η οικογένεια Βέμπερ, της οποίας ο πατέρας (Ρίτσαρντ Βέμπερ) είναι υπεύθυνος για την καθοδήγηση όλων των αποστολών που έχουν προγραμματιστεί στο καταφύγιο. Ο Richard Weber είναι ένας τυχοδιώκτης υψηλού διαμετρήματος που έχει φτάσει στον Βόρειο Πόλο επτά φορές. Αφού ξεκίνησε ξανά, η ομάδα έφτασε σύντομα στο Four Corners Stone Monument. Αυτό το μνημείο ανεγέρθηκε ακριβώς στο σημείο όπου συναντώνται η περιοχή Nunavut, οι Βορειοδυτικές Περιοχές, η Manitoba και το Saskatchewan. Μετά από μερικά βήματα σε κάθε επαρχία και επικράτεια, ξεκίνησαν σε έναν ποταμό που δεν κατονομάζεται που χαρακτηρίζεται από την απότομη πτώση του.

Η ομάδα της Expedition Akor διασχίζει τον ποταμό Καζάν αυτήν την εβδομάδα, φτάνοντας σιγά-σιγά προς τη λίμνη Wollaston. Με ζεστή ηλιοφάνεια και καθαρό ουρανό, οι εξερευνητές μας προλαβαίνουν τον χαμένο χρόνο από τις προηγούμενες εβδομάδες.

Οι πέντε τελευταίες ημέρες ήταν εξαιρετικά δύσκολες: Για να περάσουν τον ποταμό Kunwak, έπρεπε να τραβούν τα κανό τους ή να μεταφέρουν το λιμάνι σχεδόν όλη την ώρα. Έβρεχε, έβρεχε, φυσούσε και έκανε παγωνιά (μηδέν τη νύχτα, κάθε βράδυ), αφήνοντάς τους να βρέχονται ξανά. Ωστόσο, η προσθήκη της Catherine στην αποστολή φέρνει νέα ενέργεια, μια ανάσα φρέσκου αέρα που φαίνεται να επηρεάζει θετικά το ταξίδι.

Οι ισχυροί άνεμοι, η μαζική ποσότητα βροχής και ο παγωμένος καιρός έχουν κάνει την ομάδα της αποστολής Akor να παρακάμψει τη διαδρομή για άλλη μια φορά. Ωστόσο, οι ελπίδες παραμένουν μεγάλες για τους εξερευνητές να φτάσουν στη Μαύρη Λίμνη και να βγουν από το Νούναβουτ.

Τεράστιες ανεμοθύελλες μαστίζουν την Expedition AKOR καθώς προσπαθούν να διασχίσουν μια σειρά από τεράστιες λίμνες. Αυτές οι ανεμοθύελλες, εκτός από τη θερμοκρασία -3 βαθμούς Κελσίου, έχουν δημιουργήσει μια δύσκολη εβδομάδα για την ομάδα.

Αφού πέρασε δύο ολόκληρες εβδομάδες στο Baker Lake, η ομάδα έφυγε επιτέλους για ένα ταξίδι 40-45 ημερών στη Black Lake στο βόρειο Saskatchewan. Πρόσφατα έχουν κάνει πολλές έλξεις (τραβώντας το κανό με το χέρι, με τα πόδια τους στο νερό) και ανέβηκαν πολλά μικρά ποτάμια με χαμηλή ροή. Έχουν ήδη ανέβει τη λεκάνη απορροής πάνω από 80 μέτρα σε υψόμετρο. Το επόμενο διήμερο για τους φίλους μας θα είναι δύσκολο, καθώς πρέπει να κάνουν δύο portages.

Μια αλήθεια, της οποίας τη σημασία της οποίας η ομάδα γνώριζε μέχρι τώρα μόνο με αφηρημένο τρόπο, τους φάνηκε σε όλη της την ακρίβεια και βάθος: το απρόβλεπτο είναι αναπόσπαστο μέρος των αποστολών. Το ερώτημα δεν είναι αν θα συμβεί, αλλά πότε. Ο Philippe Voghel, ένα από τα τέσσερα μέλη της αποστολής, επέλεξε να εγκαταλείψει το σκάφος της αποστολής και να επιστρέψει στο σπίτι του στην πόλη του Κεμπέκ νωρίτερα από το προγραμματισμένο για προσωπικούς λόγους. Η Catherine Chagnon, λάτρης της περιπέτειας, μανιώδης ορειβάτης, εκστρατευτής και φίλη του Guillaume, θα τον αντικαταστήσει στο Baker Lake την Κυριακή.

Αυτή την εβδομάδα, τα παιδιά κατάφεραν να εξοικειωθούν καλύτερα με ένα πολύ κοινωνικό έντομο που είναι γνωστό για την υποδειγματική του παρέα: το κουνούπι. Τους ανάγκασε ακόμη και να δειπνήσουν στη σκηνή, καθώς η γεύση του για καλή παρέα δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί το σούρουπο. Ευτυχώς, ο άνεμος φυσάει δυνατά κατά τη διάρκεια της ημέρας, ο οποίος διαλύει αυτά τα εξαπόδια βαμπίρ. Καθώς οι γενναίοι τυχοδιώκτες μας έβρισκαν αρχαίες τοποθεσίες των Ινουίτ, συχνά θαύμαζαν την ιδιότητά τους ως τουρίστες σε αυτά τα μέρη και αναλογίζονταν τις δικές τους εμπειρίες. Παρόλο που πολλά μέρη αυτής της γης φαίνονται ακατοίκητα και εχθρικά, είναι εμποτισμένα με τα πνεύματα των ανθρώπων που κάποτε ζούσαν και ζουν εκεί.