De 3e editie van Rouler Sur Le Tabou

Fotocredits: Charles Trudeau

Op 4 september vond de 3e editie van Rouler Sur Le Tabou plaatse 2021. Dit is tevens de derde editie van Nicolas die meedoet! Tijdens de eerste editie in 2018 deed hij als vrijwilliger mee om met trots zijn beste vriend te steunen. Vanaf het allereerste begin, toen Frederick contact met hem opnam, voor Nicolas, “was het meteen een ja! Ik heb het altijd leuk gevonden om mensen te helpen.” Hij vermeldt ook dat deze zaak hem heel persoonlijk raakte, aangezien hij in 2017 een van zijn goede vrienden had verloren door zelfmoord. Ondertussen nam Nicolas tijdens de tweede en derde editie deel als wielrenner. Hij vertelt hoe hij tijdens de eerste editie zo geïnspireerd werd door de wielrenners dat hij gewoon het gevoel had dat hij er het jaar daarop mee moest rijden. Sterker nog, het was in 2019 waar hij verliefd werd op fietsen en “in atletisch opzicht was 285 km op de fiets een goede uitdaging omdat ik nieuw was in de sport, maar het was een nog grotere emotionele uitdaging om te overwinnen. Ik ben meer dan trots dat ik het heb voltooid".

In de editie van dit jaar van Rouler Sur Le Tabou (de 3e editie) wilde het team echt groots aanpakken en daarom hadden ze als doel om $15.000 in te zamelen. Naast hun samenwerking met Rise Kombucha, Oberson Boutique en Cubo Inc slaagden ze erin om meer dan $ 25.000 op te halen! Nicolas drukt uit hoe “het hele team en de gemeenschap enorm gezegend zijn dat Rouler Sur Le Tabou steeds meer mensen blijft aanspreken”.

Uitdagingen tijdens de 3e editie

Nicolas, Frederick en 18 mederenners, verdeeld over twee pelotons, wisten de 285 km af te leggen in totaal 11 uur en 15 minuten met 8 uur en 50 minuten bewegingstijd. Hieronder kun je hun rit bekijken:

Fotocredits: Nicolas Dickey

Tijdens de rit moest Nicolas zowel fysieke als mentale uitdagingen overwinnen. Fysiek ging hij de rit in met kniepijn die voor het eerst aan het begin van het seizoen naar voren kwam tijdens zijn training voor het evenement. Bovendien vertelt hij hoe tijdens de rit “er wind in de rug was, dus we zaten een groot deel van de rit tegen de wind”. Hoewel hij atletische tape op zijn knie had om de pijn te helpen voorkomen, zei Nicolas, amper halverwege de rit na hun lunchpauze in Yamachiche, waar hij nog meer kon eten, strekken, hydrateren en zijn spieren masseerde, “tegen zichzelf [waren] 2 opties; 1) Ik val af of 2) bereid me mentaal voor en accepteer het feit dat het pijn gaat doen tot Quebec”.

Naast blijvende fysieke uitdagingen kreeg hij ook te maken met mentale uitdagingen. Hij vertelt hoe hij dacht aan de overleden goede vriend van zijn ouders, die ze een jaar eerder door zelfmoord hadden verloren, naast zijn overleden vriend, en aan de emotionele drang om de rit af te maken.

Zijn uitdagingen overwinnen

Gelukkig kreeg Nicolas onderweg de steun van zijn medefietsers. Hij vermeldt hoe “mijn medefietsers ook een grote factor waren bij het helpen overwinnen van de uitdagingen tijdens de rit”. Bovendien belichaamde het feit dat hij de moed had gehad om hulp te zoeken bij zijn teamgenoten door openlijk te praten over de uitdagingen waarmee hij werd geconfronteerd, perfect waar Rouler Sur Le Tabou voor stond. Hierdoor konden ze als team de uitdagingen overwinnen die ze tegenkwamen.

Toen Nicolas twijfelde tussen de twee opties: stoppen met fietsen of zichzelf pushen om Quebec te bereiken, keek hij naar de handvatten van zijn fiets die hij met roze stuurlint had vastgeplakt. Hij legt uit hoe zijn overleden vriend “altijd van roze hield en ter ere van hem is mijn stuurlint roze sinds mijn eerste editie. Het toevoegen van zijn initialen en ‘67’, zijn favoriete sportshirtnummer, was een reflex omdat hij diep in de sport zat. Dit werd mijn symbool van een belangrijke reden waarom ik rijd. Het heeft ook zo zijn voordelen: ik hou zelf van roze, het ziet er stoer uit op de fiets en mensen herkennen mij makkelijker als we afspreken voor een groepsrit. Ik kan hem daarvoor bedanken!” Nadat ik door de pijn tussen kruispunten had gezeten, diende dit als een goede herinnering;

“Ik keek naar beneden, zag het roze, zag zijn initialen, zag zijn nummer en besefte dat er eigenlijk maar één optie was. Sommige mensen hebben veel meer geleden of lijden nog veel meer dan ik nu, dus er zit niets anders op dan er een einde aan te maken. Vanaf dat moment vergat ik de pijn totdat ik van de fiets stapte in Quebec City”

- Nicolaas Dickey

Take-aways voor evenementen

Al met al vertelt hij ons, ondanks de uitdagingen waarmee Nicolas te maken kreeg tijdens de planning en rit van het evenement, dat hij eraan wilde beginnen en plezier wilde hebben. Met voldoende tijd en toewijding om het evenement op gang te krijgen, is hij zeer dankbaar voor degenen die hebben deelgenomen en gedoneerd. Hij vertelt ook hoe de rit van de 3e editie hem heeft herinnerd aan evenwicht en gematigdheid, vooral als het gaat om training, en hoe belangrijk het is om prioriteit te geven aan de geestelijke gezondheid.

Nicolas sluit af met een herinnering;

“Rouler Sur Le Tabou gaat erom mensen aan het praten te krijgen. Ik moedig mensen altijd aan om er gewoon een discussie over te beginnen, omdat alleen al het praten over geestelijke gezondheid je ogen opent voor de gevolgen die dit voor iedereen heeft. Van daaruit zul je zien dat we niet alleen zijn en dat is op zichzelf geruststellend en laat zien dat er openlijk over praten alleen maar kan helpen.”

-Nicolas Dickey

Fotocredits: Charles Trudeau

Näak feliciteert Nicolas, Frederick, alle deelnemers en vrijwilligers voor een succesvolle 3e editie van Rouler Sur Le Tabou. We hopen Nicolas te blijven steunen tijdens zijn toekomstige ritten, vooral metNäak's ULTRA Energy bananen- en chocoladerepen (zijn favoriet!). Ten slotte hopen we dat onze gemeenschap geïnspireerd wordt door de toewijding van het Rouler Sur Le Tabou-team en samen met ons het gesprek over geestelijke gezondheid zal blijven voeren om dit taboe te doorbreken!

Wij tonen graag onze waardering aan de volgende fietsers en vrijwilligers voor het mogelijk maken van de 3e editie van Rouler Sur Le Tabou: